Nasz świat Mortem

Sprytna, jest sprytna ale niech nie myśli że to jej pomoże. Prowokacja to prowokacja, a informacja była prawdą , choć swojego wilka znalazł w innym regionie świata.  Podróż do Kali, Lasu Devon była ciężką decyzją niosącą konsekwencje. Pradawni Bogowie tych lasów jednak woleli by, dostał towarzysza niedoli. Wrócił do lekcji, myśli znowu ukazały mu dewastie.
- Lubie wilki, są lojalne i nie mają sekretów. Odwdzięczają się za pomoc. Masz racje Dewastia pełna jest roślinności leśnej. Ma to swe uroki. A jak narodziła się tu ludzkość i jej kultura, wiesz ?

Nudno, robi to tak słabo że aż uszy bolą. Tylko niech nie wyciąga tej swojej dmuchawki. Jeśli to miał być znak żeby jej nie denerwować to słaby. Trudno, całe życie stąpam po cienkiej lince. Znowu wykrzywił twarz w grymasie, podrapał prawego bokobroda. Jadąc palcem do samego kącika ust. Stwierdził.
- Wilki nie mają właścicieli, nawet te związane i głodne, mają tylko towarzyszy niedoli, jak ja to zacząłem zwać. Tak a historia kultury dewastii zaczęła się od prostego ludu Dip-cze, który w poszukiwaniu dobrego miejsca do życia w spokoju. Osiedlili się tu, budując małą cywilizacje która trwa do dziś.

Chciał jej bardzo szybko odpowiedzieć , bez namysłu.
-Wczoraj naraziłem się jakimś idiotom którym najchętniej wpakowałbym miecz prosto w brzuch, rozwaliłem się tak że nie mogłem nawet podnieść. Odebrano mi nawet ubranko, zostawiając buty. gdyby nie ty pewnie zdychałbym w męczarniach. Mój wilk pewnie jest gdzieś uwięziony, nie jestem z nim  bo jestem bezbronny, jak lud dip-cze który został uratowany przed atakiem watahy jeźdźców najemników, wynajętych przez innego barona. dip-cze istnieje bo jakieś ciekawe zdarzenie losu stworzyło powódź, a osada była na wzgórzu.

Tą dmuchaweczką możesz sobie co najwyżej otruć, albo zastraszyć, ale teraz ci niestety nie wyszło. Jednak zrobił wielkie oczy by zgrać pozory. Po chwili rzekł.
-  Odwiedziłem cały świat, wiem o nim dużo, może za dużo. Co gdzie żyje, jak żyje i dlaczego żyje. Wyszłem z opresji gorszych niż z tych w których teraz jest mój wilk. Jestem Włóczęgą ale jestem bardziej światowy niż ty drogie dziecko. Machasz mi małą rureczką ze strzałkami a ja  wiem skąd pochodzi ta rurka, Kto mógł ją zrobić i dlaczego jest taką bronią. Historia drogie dziecko, potężna broń. Jestem uległy ale nie bardziej niż ty, w tym że ja nie jestem ignorantem.

Uśmiechnął się lekko, podnosząc prawy kącik ust. Dlatego został jej nauczycielem. Nie jest absolwentem uczelni a jedynie jej byłym uczestnikiem. Nie zostanie wielkim uczonym,  odkrywcą zaginionych historycznych faktów. Nikomu nie jest potrzebny. Jeśli to dziecko ma takie zainteresowania, to zapewne jest jego kolejną ofiarą. W co on się wpakował. Wlazł w niezłe gówno, musi wyjść z tego po prostu mniej gówniano. Ewentualnie jego kości skończą w jakimś jeziorku a pamięć skończy się w pamiętniku psychopatki. Trudno. Po chwili stwierdził.
- Wiesz jak straciłem rękę ? Napadła na nas spora grupa bandytów, w jednej z mniej cywilizowanych ulic Krasnesterwa. Nas było pięciu, ich trzydziestu. Zabiłem na pewno dziesięciu, może piętnastu. Kiedy mordujesz w bojowym szale nie liczysz trupów. Jeden zaszedł mnie od tyłu i odciął wielkim toporem prawą rękę. Szybko się odwróciłem i spojrzałem mu w oczy. W życiu nie widziałem straszniejszego człowieka.- Podniósł lewą rękę i zaczął lekko gestykulować.- Nie boje się już śmierci, raz spojrzałem jej w oczy. Nauczyłem się podczas podróży pokory. Ten wilk to mój towarzysz. Zrobię co mogę, ale i ja mam granice, powoli wracam do sił.

Jej ruchy doprowadzały go do szału, a raczej jej zabawa. On miał tego wszystkiego dość. To powinno się skończyć nim się zaczęło. Powoli robił to o co kazała, choć raczej słyszał w tym prośbę.  stanie się jej nową zabaweczką, ostatecznie kończąc jako wypchana lalka albo szkielet o imieniu edward. Sprawdził lewą ręką czy nie miecza, nie miał. Żałował. Czuł już oddech śmierci. Niedługo to może on przejmie prowadzenie w tej grze.
Jednak na razie wolał być tym "kontrolowanym".
- Włóczęga ma nadzieje że przed swoją niechybną śmiercią zobaczy starego towarzysza. - Wiedział że go nie zabije szybko będzie wolała igrać, bawić się. Jednego psychopatę już w życiu spotkał, ale tamten nie miał mózgu. Ona jest zaś psychopatą z wychowania, ale takim z mózgiem.

A to wredna su... powstrzymał się w myślach żeby to dokończyć. Gdyby miał rękę prawdopodobnie by ją udusił, ale jedną się nie da, sprawdzał. Najezdrza na emocje, specjalnie. W jego oczach zaiskrzył gniew. Ledwo co się powstrzymywał. Zacisnął pięść i stwierdził.
- Niech i tak będzie, ale jakieś podstawy musisz znać inaczej mogą być problemy, po zakończeniu pracy z tobą chce widzieć wilka. Odzyskam też strój, możesz go wyprać. Reszta zależy od ciebie. Na razie usiądź , jeszcze trwa lekcja. Powiesz mi coś o tym wrednym lokaju.

Bezczelność, niesprawiedliwa bezczelność. Znowu sprawdził czy posiada broń, i znowu się zawiódł. Źle się dzieje, złość wciąż narasta. Jeśli ten pachołek będzie chodził bezprawnie. Jeśli to dziecko nie zrobi mu krzywdy zanim on zrobi jej, zemsta na lokaju dojdzie do skutku. Narazie niech myśli że jest jej posłuszny, do czasu jak dorwie lokaja.
- Oczko w głowie, pff. niech będzie. Wilka chce zobaczyć jak najszybciej, jeśli pozwolisz. Ubrania też. Lokaj może się chwilowo czuć bezpieczny.