Nasz świat Mortem

Miśa

- Spokojnie, Nar... - powiedziała Miśka lekko chichocząc. Gatrum ich nie słyszał, bo rozmawiał z Candą. - Nie powiedziała nic... Ciekawego...
Zaśmiała się przypominając sobie wybuch Candy.
- I tu nie chodzi o piersi, Nar - rzekła wsadzając do ust kawałek mięsa. - I złaź z tego wirka, bo Ci zabronię używać mocy. Tu chodzi... Czemu Ty musisz być o nią ciągle o nią zazdrosny?!

Michaela

- Powiedzmy, że... porównała Cie do czegoś. Powiem Ci jak będziesz starszy! - rzuciła i uśmiechnęła się szeroko. Gdy spadł już chciała go ratować, jednak szybko sobie przypomniała, że jest ifrytem i da sobie radę. Gatrum rzucił tylko na niego okiem, uśmiechnął sie po czym wrócił do jedzenia, a królowa eurumian do karmienia piersią. Miśka spojrzała w jej stronę. Może to jednak chodziło o piersi. Ona je uwielbiała. Przeniosła wzrok na nagą pierś Candy, którą ssało dziecko i przejechała językiem po zębach dyskretnie. Najpierw ona się nimi zabawiała, a teraz ma jej jakieś dziecko. Miśka poczuła nagłą tęsknotę do ciała Candy. Samo patrzenie na nią ją pobudzało. Na jej policzkach pojawiły się lekkie rumieńce. Zajęła się jedzeniem, żeby trochę uspokoić podniecenie. Po chwili talerz był pusty. Spojrzała na Nara biorąc kielich z winem do ręki.
- Nie jesz, Nar?

Miśka

Dziewczyna westchnęła patrząc na Nara po czym przeniosła wzrok na hrabiego.
- Przepraszam, hrabio, ale chciałabym spytać... Czy wszyscy eurumianie zostali pojmani wraz z moim oskarżeniem? - spytała.
Gatrum zastanowił się.
- Z tego co pamiętam to chyba tak... Ilu ich było?
- 72.
- Cóż, wraz z panienką Candellilą było ich 72, więc...
- Więc Askara uciekła! - Michaela zerwała się z miejsca. - Chodź, Nar! Ach, jeszcze jedno... Zna panicz strażnika imieniem Adhian?
- Ach, panience chodzi o Adhiana Loutrona. Tak, oczywiście, że znam. Jest niedawno awansowanym kapitanem pewnego oddziału mego ojca. Czemu panienka pyta?
- Potrzebuję go znaleźć. Na razie idę na spacer. Dziękuję za obiad.
Odsunęła krzesło i stanęła obok niego.
- Jeśli chcesz, Michaelo to mogę zorganizować, by był tutaj do panienki powrotu.
- Dobrze, będę przed zachodem słońca. Chodź, Nar!

Miśka

- Spokojnie, spokojnie, Nar! - wyrwała dłoń i przystanęła. - Zapomniałam lampy! No i muszę sobie kupić jakieś ubranie. Nie będę chodzić w sukni ślubnej, no.
Podeszła do stołu po czym wzięła lampę i wymieniła kilka słów z Gatrumem. Po chwili wróciła do Nara.
- Dostałam kilkanaście złotych monet od hrabiego. Możemy iść na zakupy! - powiedziała radośnie i schowała pieniądze do biustonosza. - Kupię sobie wreszcie normalną bieliznę i wstąpię do łaźni... Potrzebuję maseczki błotnej. Chodź, Nar.

Miśka

Wyszli z rezydencji. Na dworze było ciepło. Mogła być godzina pierwsza lub trzecia, a na pewno minęło południe. Słońce świeciło dość mocno, ogólnie pogoda bardzo Michaeli się podobała. Ruszyła w stronę bramy, następnie w stronę rynku Torkon, z którego słychać było odgłosy targu.
- Na początek jakieś ubranie! - Klasnęła w dłonie i zaczęła się rozglądać zauważając ludzi, którzy dziwnie się na Nara patrzyli. - Dobrze nareszcie być wolną. Nie jestem skrępowana niczym!

Michaela

Gdy skończyła się rozglądać spojrzała na Nara i uśmiechnęła się.
- Masz rację, Ty nic nie potrzebujesz oprócz płaszcza. Kupię Ci jakiś, a w tym czasie mam dla Ciebie zadanie. Znajdź Askarę, Cassidę i smoka. Podałam hrabi tylko liczbę Eurumian. Odjął wiec też Cassidę, a to Askara się nią opiekowała. Są więc razem.
Na jej usta wpłynął wredny uśmiech.
- Nie zawiedź mnie, bo znów mam lampę i nie zawaham się dać Ci klapsa jak coś zawalisz... A nawet dwóch - Dodała i ruszyła w stronę sklepów.

Miśka

Dziewczyna tymczasem udała się na miasto. Odwiedziła kilka sklepów, kupiła kilka najpotrzebniejszych rzeczy oraz kilka niepotrzebnych. Z górą toreb, cała uradowała udała się do łaźni na jakiś zabieg kosmetyczny(przy okazji przebiła sobie pępek). Tam podcięła sobie trochę włosy, a służki w łaźni zaplotły je w długiego warkocza. Odświeżona i przebrana Miśka zapłaciła po czym przy najbliższym koszu na śmieci wyrzuciła białą, brudną suknię egzekucyjną. Wśród rzeczy, które kupiła była tunika, skórzane spodnie, torba przyczepiona do pasa, w której nosiła lampę, na plecach bukłak z wodą, w torbie miała również skórzany płacz dla siebie i długą, czarną szatę dla Nara. Oprócz tego na jej szyi zawisnął złoty łańcuszek, na uszach kolczyki(w pępku również), a nogi zdobiły przepiękne, wysokie buty na koturnie z czerwonej, farbowanej skóry. Jej tunika w kolorze szarym miała duży dekolt, z którego wystawało troszkę czarnego, koronkowego gorsetu, który był w komplecie z pończochami, pasami do nich i bokserkami. Miśka czuła sie wreszcie szczęśliwa. Niczym sie nie musiała martwić, życie zaczęło się jej wreszcie układać. Usiadła na ławce w rynku po czym odetchnęła czekając na Nara.

Miśka

Dziewczyna siedziała na ławce oglądając spacerujących ludzi. Strasznie się nudziła, a nie miała pojęcia, ile to mogło jeszcze potrwać. Poszła więc kupić sobie loda, a znów siadając na ławce powoli go szamała. Gdy już skończyła wpadła na pewien ciekawy pomysł, ale najpierw musi nad tym pomyśleć. Wstała i zaczęła się przechadzać po rynku oglądając wystawione stragany. Zatrzymała się przy jednym z biżuterią po czym kupiła dwie rzeczy - kolczyk do pępka z diamencikiem oraz jeszcze jedną błyskotkę. Po tym znów pospacerowała po chwili podchodząc do tablicy ogłoszeń. Był tam list gończy i w sercu Miśki poczęła sie tęsknota za jej pracą. Robiła to dla pieniędzy jednak nie mogła powiedzieć, że ta praca nie dawała się potężnej satysfakcji. chciała się rozerwać. Zerwała list gończy po czym schowała go do torby. Gdy tylko znów usiadła na ławce ujrzała w oddali Nara niosącego kogoś. Miśce zabiło serce. Może jednak mu się udało?