Nasz świat Mortem

Nar

Ifryt szybko leciał do Miśki. Czuł krew Askary splywającą mu po recę. Uważał jednak, że mimo wszystko krwawi za mało by od tego umrzeć, mimo jednak wszystko sie śpieszył. Po chwili wylądował tuż przed Arią.
- Znalazłem ją, ale nie koniecznie z nią najlepiej. Potrzebuje pomocy. Nie mogę nic zrobić bez ziół, lekarstw i bandaży. - Powiedział po czym polożył ją ostrożnie na kępce twarzy przy Miśce. Jakieś dwie osoby w okolicy zaczeły przyglądać się sytuacji.
- Wiesz gdzie coś takiego dostaniemy?

Nar

- Za rogiem? - Nar zdziwił sie w ten zbieg okoliczności, ale zdziwił sie , w ten dziwny zbieg okoliczności, ze jest akurat tak blisko. Jednak nie zwracajać uwagi na otaczających ich ludzi ruszył szybko do sklepu. Tam kupił to co najpotrzebniejsze i wrócił. Najpierw posmarował kupioną maścią twarz Askary, i wszystkie rany. Potem podsunął jej do nosa mała fiolkę, która działał trzeźwiącą. Kiedy tylko opary płynu wciagneła do nosa natychmiast otwarłą oczy.
- Niar? - Zapytała lekko ospana
- Gdzie smok i Cassida? - Zapytał Nar, po chwili uświadamiajac sobie swoją nietaktownosć. - A właściwie jak sie czujesz?

Nar

- Au...- Cofnął się ifryt. - Za co? - Nie wiedział, zo co dostał. Przecież nie zrobił nic złego.
- Tak najpierw mi przyłóż, a potem poproś o pomoc. - Pomarudził trochę Nar, jednak spełnił jej prośbę. Podszedł i nie za ciepłymi dłońmi chwycił jej głowę i przytrzymał ja. - Powiedziała chociaż gdzie mam lecieć? I czym mam biec po te zioła, czy damy jej się wykrwawić? - Zapytał jak zwykle niecierpliwy Nar. Mimo wszystko troszczył się o Askarę, choć bardziej zależało mu na Miśce.

Nar

- Nic sie nie stało, nie musisz przepraszać. - Zamienił wirek pod sobą w wirek. - Mam nadzieje, że starczy mi zasięgu. - Uśmiechnął sie do niej ciepło, po czym podleciał w górę i zaczął lecieć do lasu.
- Co to ma być za jaskinia? - Zapytał pod nosem Nar. Jednak jak już szukał to rzeczywiście zauważył jakąś górę blisko lasu. Założył dłonie na piersi i leciał szybko w tamtą stronę. Szybko znalazł wejście w górę, jednak zdziwił się gdyż w środku była całkiem ciemna. Ponownie sprawił sobie nogi i zapalił ognik na dłoni wchodząc do środka. Okazało się, że za zakrętem znajduje się Cassida. Jednak był pewien problem. Głaskała smoka po głowie. Jednak jego głowa byłą podobnej wielkosci jak dziewczyna! Narowi zrobiło sie słabo. Ten smok może go bez problemu rozdeptać! Ostrożnie podszedł do dziewczyna.
- Co się z nim stało? - Cassida spojrzała na niego zdziwiona.
- Wyrósł? Choć przyznam, że niezwykle szybko. - Uśmiechnęła się niewinnie. - Gdzie nasz, pani? - Zapytała dosć skromnie.
- Włąsnie miałem was do niej zabrać, ale moze być z tym pewien problem.- Powiedział Nar, wciąż spoglądając na gada podejrzliwie.
- W takim razie weź tylko mnie, on tu poczeka. - Podniosła sie ostrożnie, trzymając dłoń na swoim brzuchu. - Tylko ostrożnie, proszę. Mam nadzieje, że pani nie będzie na mnie zła, że nie było mnie przy niej.
- No dobrze. - Powiedział Nar i podniósł ją na ręce, wciąż patrząc na smoka. - Nie ucieknie? - Zaczął z nią isć w stronę wyjścia.-
- Nie, spokojnie. To grzeczne stworzonko. - Nar szybko wyleciał z jaskinii, kierując sie do Miśki.

Nar

- Z tego co wiem, wszystko dobrze. - Powiedział, zamieniajac swoje nagi w nogi, podczas lądowania. Pomógł jej stanąc na ziemi, a Cassida natychmiastowo spróbowała niezręcznie skłonic się Arii.
- Ja przepraszam pani, ja nie byłam w stanie, pani pomóc. Nie w tym stanie. Poza tym, panienka Askara mnei zabrała i musiałyśmy pilnować smoka. Proszę, pani nie karaj mnie. - Cały czas patrzyła w ziemie podczas mówienia.
- SPokojnie. - Nar spróbował wyprostować ja do pionu. - Jestem pewien, że Michaela nie będzie zła.

Wielki i potężny Nar

Nar podniósł Cassidę ostrożnie.
- Wiesz Miśka... Jest pewien problem. - W sumie nie zbyt wiedział jak jej to przekazać. To był mały... a raczej duży problem. - Bo smok... troszke urósł. - Do czego by tu porównać? - Na tyle że jest już wielkosci kamienicy. - Nar nie wiedział jak zareaguje Aria, ale może być zła.

Nar

- Ale on tam został sam. - Powiedział do Miśki. - Jeśli czegoś z nim nie zrobimy, to moze zacząć jej szukać. A jak przyleci do miasta to nie będzie dobrze.
- Ale on jest spokojny, pani. - Próbowała skłonić głowę, jednak jej pozycja niezbyt jej pozwalała. - Gorzej jak zrobi się głodny.
- Jak często je? I co? - Zapytał jej Nar
- Średnio dwa razy dziennie. - Jakby na chwile zasępniała. - Mięso, więc miasto staje się prawdopodobne, pani. - Odpowiedziałą bardziej Miśce, niz Narowi.

[b]Nar[/]b

Spojrzał na nią z udawaną podejrzliwością.
- Zabrzmiało jakbyś chciał go mną nakarmić. - Szedł za nią powoli. - I do tego są też. - Wyrównął idąc obok niej.
- Poza tym ja do niego nie idę. Zgniecie mnie. - Zatrząsł sie cały ze strachy przed wielkim gadem.