Nasz świat Mortem

Miśka

- Może i nie było... - mruknęła. - Wybacz jej. Nienawidzi Cię i ma powody. Ale postaram się, żeby Ciebie nie skrzywdziła. Teraz chodź.
Udała się w stronę drzwi wyjściowych. Zimne powietrze buchnęło jej w twarz, gdy wychodziła. Na dworze był hałas, jednak ład. Ludzie się targowali ludźmi jak owocami, a najbardziej kuło w oczy(a może raczej nie kuło), że ci sprzedawani nie stawali oporu swoich oprawcom. Większość niewolników miała pomalowane nogi na biało.

Miska

Michaela tylko milcząc mu przytaknęła. Rozglądała się na boki idąc ulicą i trzymając rękę na pulsie, to jest - na lampie, by przypadkiem nikt jej jej nie ukradł. Nie było jednak takiej potrzeby. Mimo iż było zamieszanie, a na ulicach działy się potworne rzeczy, to dotykały one tylko niewolników. Nawet sprzedawcy i kupcy się nie kłócili, był w tym wszystkim jakiś porządek. Białowłosa Dea szybko zrozumiała, że nie ma się czego bać, dopóki wygląda jak bogata właścicielka kilkunastu tysięcy brzęczących monet. Ludzie zniewoleni nie patrzyli na nią, prawdopodobnie się bali, dziewczyna z doświadczenia wiedziała, że niewolnikowi nie można było patrzeć panu w oczy. Ani nawet się odzywać. Wiedziała to, gdyż podczas jednej z podróży, gdy trafiła na taki targ. Oczywiście nie jako niewolnik!
Zaczęła się baczniej rozglądać. Wędrówka, którą odbyła z ifrytem, uzbroiła ją w pewnego rodzaju nieczułość. Widok nie robił na niej większego wrażenia. Po chwili podeszła do jednego ze stoisk, gdzie właściciel bił jakąś kobietę, która na twarzy i rękach miała już pełno siniaków.
- Ty wyuzdana dziewucho! - wrzasnął po czym uderzył ją jeszcze raz. Brudne, poszarpane włosy dziewczyny, która mogła mieć ok 21 lat, spadły na zapłakaną twarz. - Zamorduję Cię, dzi*ko! Zabiję, słyszy...
- Nie chciała stać prosto, czy jeść? - przerwała mu Michaela kładąc rękę na biodrze i przenosząc ciężar ciała na jedną nogę. - Musi być jakiś powód, dlaczego tak obrywa, co?
Facet przeleciał ją wzrokiem po czym puścił niewolnicę, a ta upadła na ziemię.
- Widzi panienka - Westchnął ciężko, jakby chciał pokazać, że to on tu jest poszkodowany, że się go jego własność nie słucha. - w dzisiejszych czasach trudno o dobrego niewolnika. Towar myśli, że jest nie wiadomo kim! A ta tutaj rozpustnica sprzedała się jakiemuś... Jakiemuś... - Splunął na ziemię. - Zaciążyła ku*wa jedna.
Michaela uśmiechnęła się lekceważąco i uniosła brwi.
- To rzeczywiście przestępstwo... - powiedziała ironicznie.
Mężczyzna jednak nie zrozumiał jej sarkazmu, bo kopnął dziewczynę, która chciała sie podnieść i powiedział:
- A żeby panna wiedziała! Kto mi teraz taką puszczalską dzi*kę kupi? Co ja mam z tymi psami... - Pokręcił głową.
- Ja już kupię. Jakiego jest pochodzenia? Potrzebna mi jakaś służąca. - Wzruszyła ramionami, a kobieta spojrzała na nią zapłakanymi oczami przerażona. - Co potrafi?
- A, wszystko, droga panienko! Kupiłem ją od strażników w Korto, w Qwetianie. Złapali ją za włóczęgostwo, czy coś. Byłaby całkiem, całkiem, gdyby nie jej charakterek. - Tutaj spojrzał na niewolnicę z obleśnym uśmiechem. - Ale podstawowe rzeczy umie. Gotować, prać... Kijem się ją pogoni to będzie potulna jak baranek - dodał po czym rzucił ceną za dziewczynę. Michaela skinęła głową po czym dodała:
- Ciążę się usunie. Niech pan mi ją rozwiąże.
Facet uniósł delikatnie brwi po czym puścił ją wolno, a gdy tylko tamta usłyszała o aborcji wstała i zaczęła uciekać.
- Nar, bądź tak miły i ją złap... - mruknęła Michaela patrząc na dziewuchą.

Miśka

Gdy Nar łapał ciężarną Michaela wdała się w dłuższą rozmowę ze sprzedawcą. Rozmawiali o handlu, on proponował i reklamował swój towar, a dziewczyna świetnie się bawiła udając bogatą szlachciankę, która może mieć(bo mogła!) wszystkich niewolników, których zapragnęła. Świetnie zresztą jej to wychodziło. Niczym książki na półkach przeglądała głównie męski towar od czasu do czasu prosząc właściciela o pokazanie go w pełnej okazałości, czyli nago.
- Dziękuję, mój drogi - powiedziała, gdy ifryt przyniósł jej dziewczynę. - Pilnuj jej, żeby znowu mi nie wykręciła jakiegoś numeru.

Miśka

- Możemy wrócić jeśli chcesz. Nie mam tu nic do roboty, a wcale nie miałam zamiaru kupować jakiejś wyuzdanej niewolnicy. Znajdzie się dla niej miejsce na ziemi.
Spojrzała na obitą dziewczynę.
- Byłaś dość tania jak na niewolnicę. Masz wiele szczęścia, wiesz? I pewnie jesteś głodna.
Młoda kobieta skinęła głową, jednak twarz miała ciągle zwróconą ku ziemi.
- Chodź, Nar. Masz swój prezent, obiecałam Ci dziewczynę.
Zaśmiała się i ruszyła w stronę karczmy.

Miśka

Pchnęła drzwi karczmy. Główna izba była prawie cała zaludniona, Torkon widocznie był nocnym miastem, gdzie życie rodzi się dopiero w nocy(dlatego właśnie nazywa się to miasto nocnym...). Miśka skierowała w stronę swojego pokoju po drodze zaglądając do pokoi. Wszyscy Eurumianie spali.
- Tylko ona nie jest cała Twoja. Pamiętaj, że ja za nią płaciłam! - powiedziała i zaśmiała się pchając drzwi do swojego pokoju. Smoczek skoczył do niej machając ogonem.

Miśka

Podeszła do dziewczyny po czym nachyliła się nad nią i położyła jej dłoń na brzuchu.
- Rozetniemy jej krocze i wyjmiemy dziecko. Ale na razie pozwolimy mu trochę podrosnąć. By łatwiej było je wyciągać. Zrobimy to kombinerkami! - powiedziała patrząc na dziewczynę nieludzkim i sadystycznym wzrokiem, a dzieliło je zaledwie dwadzieścia centymetrów. Ta skuliła się po czym zaszlochała cicho. Michaela wyprostowała się po czym stanęła na środku pokoju i roześmiała się.
- Przepraszam... - powiedziała przez łzy. - Nie mogłam się powstrzymać... I wiem, że nie powinnam tak żartować...
Usiadła, gdyż nie mogła wytrzymać ze śmiechu.
- Przepraszam, Nar... Już nie będę... - mruknęła, gdy już sie jakoś podniosła. Ostatkami sił spoważniała po chwili spojrzała na szlochającą i śmiertelnie przerażoną dziewczynę.
- Ja mam na imię Michaela, a mój sługa i bliski przyjaciel nazywa się Narihirius. Mój głupi żart był dość nietaktownym wstępem do tego, żeby Ci powiedzieć, że od dziś jesteś bezpieczna. Żadna krzywda Cię tu nie spotka. Postaram się, żebyś bezpiecznie urodziła, oczywiście jeśli chcesz to dziecko...
- Chcę... - pisnęła dziewczyna podnosząc bardzo niepewnie głowę. - Mój były pan... Mnie zgwałcił... To z nim zaszłam w ciążę... - mówiła, a z każdym jej słowem nabierała odwagi. Odgarnęła włosy drżącą ręką. - Znaczy... To nie był gwałt... Po prostu mu sie oddałam... Kazał mi. I... Moim błędem było to, że zaszłam w ciążę... Byłam gotowa na śmierć, ale... To dziecko nie jest niczemu winne.
Michaela uchyliła lekko usta po czym podniosła brwi i spojrzała na Nara jakby szukała w nim ratunku.

Miska

Gdy ten wyciągnął do niej rękę skuliła się jeszcze bardziej. Michaela podeszła do Nara i delikatnie zabrała od dziewczyny jego dłoń.
- Ja to zrobię... Pewnie nie ufa mężczyznom - szepnęła po czym zbliżyła się do dziewczyny. - Musze opatrzyć Twoje rany. Zaufaj mi. Nic Ci nie zrobię... No, spokojnie...
Wyciągnęła ku niej dłoń, a tamta niepewnie ją złapała i wstała.
- Tak, dobrze... Chodź, połóż się na łóżku. Rozbiorę Cię i przemyję Ci ciało. To nie będzie boleć.
Dziewczyna przytaknęła po czym położyła się na łóżku, a Michaela zabrała sie za jej rozbieranie.
- Nar, Ty weź kilka monet z szuflady i kup jakiś posiłek. Może być kurczak z winem. Albo wodą... Wino może jej zaszkodzić.